Marcos Zrihen drukt met zijn schilderijen een angstige zoektocht uit, een behoefte aan verkenning van de mens en zijn culturele en ecologische diversiteit. In stranden en woestijnen vinden we een etnische en minimalistische collectie die verwijst naar mens en natuur, in het licht van welzijn en eenvoud. Maar ook naar eenzaamheid, rusteloosheid en achtervolging. De man en zijn schaduw in het zicht van een vogel.

Dansende stammen, spelende kinderen. Menselijke groepen altijd in beweging. Werk op doek dat toch op hout geschilderd lijkt, met texturen, reliëfs en subtiele tinten. Het leven en zijn dynamiek gevangen vanuit een origineel prisma, afstandelijk en tegelijkertijd heel menselijk.